غلام همت آن رند عافیت سوزم / که ز هر چه رنگ تعلق پذیرد،آزاد است!
در مستندات تاریخی نقل شده است که خداوند به سلیمان نبی(ع) و داود نبی(ع) فرمود، مردم را به استفاده از حکمت لقمان حکیم ترغیب کنید! فلذا در همین راستا به دعوت انبیاء الهی، مردم برای استماع سخنان حکیمانه لقمان بزرگ به اماکن مذهبی فراخوان می شدند.
لقمان حکیم عادت داشت که لختی قبل از زمان سخنرانی اش به عنوان یک ناشناس در میان جمعیت قرار گرفته و بازتاب سخنرانی ها و ترجیحاً سخنان جلسه گذشته خود را در اذهان عمومی و نیز مطالبات و انتظارات جدید را در مستقبلین دریافت کند!
در یکی از این دفعات که در میان جمعیت قرار گرفت، در کنار جوانی زیبارو نشست، اما جوان خوش سیما با ملاحظه لقمان که پیرمردی سیه چرده، غیر متعارف و غیر جذاب جلوه می کرد، خود را کنار کشیده تا بین او و لقمان که برایش کاملاً ناشناس بود، تماس بدنی وجود نداشته باشد، لقمان با درک احساس این جوان زیبارو که عاشق سخنرانی لقمانی بود که هنوز او را ندیده بود، کمی به سمتش متمایل تر شد تا تماس بدنی در حد جفت شدن کتف ها تداعی گردد، جوان مذکور باز هم خود را کنارتر کشیده تا تماس بدنی با وی نداشته باشد و این تعقیب و گریز غیر رسمی تا آنجا ادامه یافت که جوان در سمت مخالف خود دیگر جایی برای فرار و فاصله گرفتن نیافت و مجبور شد به همنشینی با لقمان تن درداده و تسلیم شود!
لقمان حکیم پس از رویت درماندگی جوان، متبسمانه به وی گفت: چه شد و چرا از من می گریزی؟! اما جوان ناشیانه انکار می کرد! لقمان ادامه داد: ولی من از تو چنین احساسی دارم! بهرحال مطلبی ذهنم را می آزارد که لازم می دانم آن را با تو در میان بگذارم و آن اینکه، اگر یک نقطه از سیاهی ام، به روی چهره تو بیفتد، خال روی صورتت می شود و قیمت زیبایی ات و میزان جاذبه و اقبال همگانی به تو دوچندان می گردد! در حالیکه اگر یک نقطه از سفیدی تو، روی چهره ام بیفتد، من متهم به بیماری مسری برص و پیسی شده و مردم از من گریزان شده و طردم می کنند!
حالا مع الوصف از شما می پرسم:سفید ها باید از سیاهان بگریزند، یا اینکه سیاهان باید از سفیدها فاصله بگیرند؟ کمی فکر کن و این معما را برایم حل کن که چرا برخی از مسائل دنیا وارونه است و ما دچار خطاهای بنیادین هستیم؟!
از این حکایت می توان نتیجه گرفت که انسانها همواره در معرض خطاهای احساسی و ادراکی اند و نباید به تعصب ها و پیشداوریها و قضاوتهای سنتی اکتفاء کرده و نیز نباید ذهنیات خود را اسیر عادات و آداب و باورهای القائی، نژادی، قبیله ای و جناحی و حزبی نمائیم و بلکه بالعکس باید برای هر قضاوت، از استقلال اندیشه و وسعت نگاه و بصیرت جامع برخوردار باشیم تا خدای نکرده حق و باطل جابجا نشوند!
